Jakby J.K. Simmons miał większą role to może by było coś z tego filmu może nie Whiplash ale cokolwiek

Właśnie. Straszna szkoda, że zagrał tylko epizodzik.

Podpisuję się pod każdym zdaniem, szczególnie, że jestem wielką fanką tego gatunku i jeszcze nie zdarzyło mi się obejrzeć musicalu z taką obojętnością. Również nie polubiłam bohaterów, między nimi też nie dostrzegłam jakiejś szczególnej chemii (no może poza ostatnią sceną). Zawinił tutaj głównie scenariusz, słabe dialogi (mimo że jest ich mało, to często nic nie wnoszą) i powiedziałabym ,że gra aktorska, jednak film jest tak wyprany z emocji, że nic więcej nie dałoby się z aktorów wycisnąć. Wydaje mi się, że Chazelle nie chciał być nachalny i zdecydował się subtelnie budować relację między bohaterami inspirując się filmami Carneya (w ogóle dla mnie La La Land to mix Carneya, Artysty i...Wszyscy mówią kocham cię :D) , tylko że one nie były kręcone pod nagrody, a Once mimo swojej prostoty jest dla mnie naszpikowany emocjami. Szczerze mówiąc, zdecydowanie wolę popłakać sobie przy ckliwym (acz cudownym) Moulin Rouge niż nie czuć po seansie zupełnie nic.

A ja muszę "Moulin Rouge" obejrzeć! Wiem, wiem, trochę to dziwne, że dotąd nie widziałam, ale ja akurat szczególną fanką musicali nie jestem, choć w tym przypadku nie miało to znaczenia; inne czynniki zaważyły na mojej opinii.

Natomiast są oczywiście wyjątki - uwielbiam "Deszczową piosenkę", całkiem nieźle oglądało mi się "Chicago", no i cudowny "Kabaret"! Choć ten ostatni nie jest musicalem sensu stricto.

Bardzo trafna recenzja. Zgadzam się ze wszystkimi punktami i zarzutami, a także z odniesieniem do "Artysty". Po człowieku, którzy stworzył "Whiplash" spodziewałem się filmu co najmniej dobrego, a dostałem fabularny przeciętniak (aczkolwiek pod względem technicznym bardzo dobrze wykonanym). Kreacje Stone i Goslinga jak dla mnie na plus, ale niestety nie udało im się "pociągnąć" tego filmu.
Nawet muzyka tak bardzo mnie nie porwała, co już chyba samo w sobie świadczy o tym, że tytuł ten w moich oczach pozostanie na półce "raz obejrzeć - zapomnieć".

ja również uważam że ten romans to najsłabszy punkt filmu, również nie widzę chemii miedzy bohaterami, a powód dla którego ta relacja się załamuje jest dla mnie co najmniej śmieszny i nielogiczny, nie rozumiem że nie daliby rady udźwignąc tej relacji w tym czasie kiedy robili kariery zwłaszcza ze ona po 5 latach zjawia sie z dzieckiem, muzycznie film wypada słabo.

Jedynie wizualnie film jest na najwyższym poziomie. fabuła i dialogi średniak

Może to przez wygórowane oczekiwania po rewelacyjnym "Whiplash", ale "La La Land" również na mnie nie zrobił większego wrażenia - chociaż oczywiście nie mogę powiedzieć, że jest filmem złym. Właściwie mógłbym podpisać się pod całą Twoją wypowiedzią (także odnośnie np. "Artysty").

Wyszlam z kina z mieszanymi uczuciami, ktore twoje slowa oddaja w 100%.
Zawiodlam sie na dretwosci i sztucznosci obu glownych postaci, tak w dialogach jak i w tancu, zawiodlam sie na scenariuszu w ogole, zawiodlam sie na muzyce (bo bylo ciekawie, ale bez szalu, a to chyba jeden z najwazniejszych elementow musicalu - zeby porywala, nie wychodzila z glowy). Ogolnie film bardzo plaski, jedynie wizualnie trzyma poziom. Idea przewodnia filmu jakze ciekawa, no ale niestety wyszlo troche zenujaco...
Wielka szkoda.

Mam wrazenie, ze tytul trafnie oddaje nicosc filmu, to takie la la la, ple. ple, brzdak, brzdek pod nosem. A to, ze ktos potrafi skoordynowac wielu statystow, tancerzy czy nakrecic to w jednyym ujeciu, to za malo zeby sie zachwycac forma i umiejetnosciami, bo w tych scenach ja nie widze zadnego kunsztu choreograficznego, do ktorego mnie przywyczailo wiekszosc musicali.

I masz rację!